ऊन डोक्यावर आलं होतं. तरी त्याचा डोळा उघडत नव्हता. आजुबाजूची वर्दळ केंव्हाच वाढली होती, पण त्याची त्याला कसलीच कल्पना नव्हती. आजुबाजूच्या दुकानदारांनी सकाळच्या सुमारासच दुकानासमोरची झाडलोट करुन…Read More →
८ ऑगस्ट १९६८! कोकणातील दुर्गम डोंगररांगांच्या कुशीत तोंड खुपसून बसलेले ते छोटेसे गाव! त्या दिवशी अंगात आल्यासारख्या कोसळणाऱ्या, कुठून कुठून आडव्या-तिडव्या झोडपणाऱ्या पावसाच्या सरींना…Read More →
ऑक्टोबर नोव्हेंबर महिन्यात सहामाही परीक्षा संपली की वेध लागायचे ते दिवाळीच्या सुट्टीचे. आणि दिवाळीपेक्षाही किल्ल्याचे! चित्रकलेचा शेवटचा पेपर देता देता कोणता किल्ला करायचा हे मनोमन…Read More →
आयुष्य वेचताना सौजन्य ते जपावे,
आनंद वाटताना सौख्यासवे जगावे
हास्यातुनी खुले जे माधुर्य ते दिसावे,…Read More →
सकाळी दहाची वेळ होती. बिल्डिंगखालच्या एस्‌.पी. कॉलेजकडून नागनाथ पाराकडे जाणाऱ्या रस्त्यावर गर्दी वाहायला लागली होती. अविकाका आणि मी त्या गर्दीकडे बघत काचेचा स्लायडिंग दरवाजा असलेल्या…Read More →
‘मानव हा कपीसारखा आहे हे सर्वमान्य असले; तरी मानव हा एक कपीच आहे ही जाण क्वचित आढळते…’ रिचर्ड डोकिन्स
माणूस हा विचित्र प्राणी आहे. सद्यःपरिस्थिती…Read More →
अर्पिता कमलाला टेबल आवरायला मदत करत होती. जेवताना विषय काढायचा असं ठरवूनही तिला जमलं नव्हतं, शिवाय कमलासमोर नकोच असंही वाटलं होतं. जेवण झाल्यावर माँ फॅमिली रुममध्ये टीव्ही बघतात…Read More →